poniedziałek, 14 kwietnia 2014
Po
kilku latach podróżowania w autobusie, Angelo i jego rodzina w końcu zdecydowali
się osiąść w Irlandii. Podążając za ideą niezależnego i samowystarczalnego stylu
życia.
Odcinek 1
Nowy dom
Dzień.
Dom Angelo
Angelo
i Jimmy układają płytki w kuchni
Jimmy
szuka narzędzi w skrzyni
–Angelo,
chyba zapomniałem zabrać jednej części…
Angelo
–
nie, jest tutaj.
Jimmy
–
Plan jest taki aby zakryć dziury na podłodze używając do tego kafelek, które są
dostępne. A to wcale nie będzie takie proste.
Wieczór.
Dom Angelo
Angelo
siedzi na skórzanym fotelu w salonie
– Gdy
po raz pierwszy zobaczyliśmy to miejsce
był tu straszny bałagan. Tyle śmieci i gratów…. Większość ludzi, gdyby to
zobaczyło, po prostu odwróciło by się i odeszło. Ja natomiast pokochałem to
miejsce. Tą przestrzeń po środku lasu,
gdzie teraz jesteśmy. Dostrzegłem w tym miejscu także ogromny potencjał.
Dzień.
Dom Angelo
Angelo
kuca w kuchni trzymając w dłoniach fragment potłuczonej płytki podłogowej.
– Odsunęliśmy
wszystko co stało pod ściana, kuchnie która stała tam (Angelo wskazuje dłonią w
stronę ściany) i nagle okazało się, że nie mamy wystarczającej liczby płytek,
aby pokryć całą powierzchnię. Położymy
płytki tam gdzie to niezbędne a resztę może jakoś zakryjemy stołem albo czymś
takim.
Dzień.
Dom Angelo
Angelo
i Jimmy wspólnie pracują układając kafelki.
–
Jeden z naszych sąsiadów – Jimmy – bardzo nam pomógł. Na początku to on pokazał
mi co robić ze ścianami. Jak je budować, jak malować i jak wykonywać tego typu
prace. Jestem muzykiem nie miałem pojęcia jak wykonywać prace budowlane .Teraz
być może nie jestem w tym dobry, ale wiem już jak to działa. Fantastyczne mieć blisko kogoś, kto cierpliwie
będzie ci pokazywał co robić, uczył nowych rzeczy i pomagała każdego dnia.
Do
pomieszczenia wchodzi Joseph.
Jimmy
– Chcesz
zobaczyć? Chodź zobacz jaki tu jest bałagan. Zepsuliśmy a
teraz musimy złożyć to z powrotem do kupy czy to nie śmieszne?
Angelo
–Jimmy i ja
jesteśmy świetni w łamaniu i psuciu a teraz już połamaliśmy wszystko co było do
połamania
Do domu wchodzi pies
Jimmy
–o hello piesku
Angelo
– idź stąd.
Dzień.
Przed domem. Pada deszcz.
Angelo
wchodzi do campera, ma na sobie przeciwdeszczowy płaszcz.
–
Hej dzieciaki, my wciąż mamy do sprzątnięcia to pomieszczenie z tyłu, więc
zakładać buty i idziemy.
Zwraca
się do Josepha.
–
Joseph chcesz nam pomóc? Idziesz?
Cała
rodzina w strugach deszczu sprząta zagracone pomieszczenie pod wiatą.
–
Dotychczas głównie tu sprzątaliśmy. Zostało już niewiele, ale to co widzicie, wszędzie tu był istny bałagan.
Angelo
podnosi z ziemi białą, niedużą płytkę ścienną.
–
Nie wszystko tu to śmieci. Znalazłem trochę płytek, tutaj jest pudełko pełne
tych płytek, są niezniszczone. Możemy użyć ich do kuchni na tyły.
Gabriel
–
czy to tez bierzemy?
Angelo
–jest złamana ale może sie przydać na jakieś kawałki, w
brakujące miejsce.
Angelo
Choć
większość to śmieci, to nagle wśród tej sterty znajdujesz coś przydatnego
-płytki są dobre -z pewnością gdzieś ich jeszcze użyjemy.
Zapada
zmrok. Angelo i Gabriel rąbią drzewo przed domem na ognisko.
Wieczór.
Dom.
Cała
rodzina siedzi w salonie. Angelo przygrywa na gitarze, wszyscy śpiewają Amazing
Grace.
Thro´s many dangers, toils and snares i have already come. ´
Tis grace had bro´t me safe thus far, and grace will lead me home…"
Wieczór. Przed domem.
Angelo,
Kira i dzieciaki wspólnie pieką kiełbaski na ognisku.
<Bardzo
sentymentalna scena w tym odcinku. Historia kołem się toczy, bo wiele
lat temu...z resztą zobaczcie i posłuchajcie sami>
niedziela, 13 kwietnia 2014
Summary of interview with Patricia Kelly for German TV ZDF (Volle Kanne)<summary is not a literal translation of the interview>
TV: It's true that you had to learn to sing and play guitar in 2 weeks?
PK: That's right, otherwise the father would not agree that I performed
with the rest of the siblings. I was 5 years old. Of course, now I think it was
too early. But-then I insisted that I wanted.
PK. I do not watch television. I have a TV at home, but it's always off.
TV: Do your children know that you are from "the famous Kelly".
PK. Yes, their colleagues from school the boys say that they viewed me on
YT, for fcb, ect But I guess that's normal.
TV: We're talking today about yur new book "Der Klang meines
Lenbens". Big success, health problems, breakthroughs.
PK: There were many ups and downs in my life, but still it was a very
beautiful life-and it is! TV: Especially when you are beautiful, and when you
drink so healthy stuff. Special green-smoothie. What is the recipe for it?
PK: BIO spinach, banana and water-mixes
TV: The fans are the cement of music. I had the opportunity to see your
husband. He is from Russia, right?
PK: Yes, he is Russian
TV: Where did you meet?
PK: The castle in Gymnich, he
basically didnt know who I was and what I was doing. He came at the moment when
I decided to go to the convent.
TV: Are your children also can play?
PK: Yes, they play, but more as a
hobby. Patricia talks about how she did not have to go to school, and about
that her father with 12 children traveled the world.
PK: I had a really great childhood. I am very grateful to my parents for
what they gave me and what I've learned. It was then completely different
times.
TV: How old you were when your mother died?
PK: 12 years. Mom was sick all year, but her death was for all of us a
total disaster and shock. We were all very young then, when a child loses a
mother so early, it really is a very traumatic experience. Despite the illness,
she died full of hope and faith. Shortly before her death she told us,
"Keep on singing ...", because she knew that if we will sing
together-it's just going to keep us together.
TV: I'm curious, you have written a few big hits. Who was the author?
PK: Each of us wrote some songs.
But, I also wrote a few.
TV: I'm very curious way of affording to your success. When you have become
popular in France, your dad packed your suitcase and you were going to the
U.S.. Why?
PK: I really do not know what my father was thinking then, how he built a
"brand". He wanted always to be free, and this freedom was most
important to him-it's so typical for Irishman. In our house was always full of
people. I'm not talking about the fans. We lived in a particular group of
bodyguards. 10 security guards permanently in the castle for 24 hours a day. It
was very necessary at the time, really. And during the same route, I do not
know 50-60 bodyguards. Which of course was exorbitantly expensive. - You could
not normally go out for coffee.
PK: No,
absolutely. It was very crazy and dangerous period-completely not my world. You do not
know what I am happy that now I can drink a smoothie here without bodyguards.
TV: You started from playing on the street. No matter: summer, winter, you
had to play.
PK: Yes, minus 10, minus 15 we had to play. As long as people stood we also
had to play. TV: Faith in your life plays a really important role. Especially
when you got sick. What did you feel?
PK: It certainly was a big shock for me, the paradox is that I was the same
age as my mother. I was on the normal control studies and during them it has
been detected. The diagnosis was breast cancer of the fourth step in the right
breast. So I had to undergo surgery to remove my right breast and now I have a
silicone prosthesis. Thank God, now all is already well.
TV: When man becomes aware of that fact has thousands of thoughts.
PK: Yes, I also have thousands of thoughts. First of all I thought about
death, for the first time. But I knew that I would fight and I was full of
hope. My faith also helped me with this.
TV: You prayed every day ...
PK: Yes, of course. I went to Mass. I am a Catholic, and it helped me
fight. But also my husband, my siblings, my good friends. The fact that I was
surrounded by love when it was extremely important. Faith was a very strong
element in our family home. My parents were believers, but did not go to church
very often. Nowadays, when something bad happens, people are returning to the
faith. When I wanted to go to the convent, I was fascinated by this life, this
dedication. Sister Raphael is an example of how much you have to sacrifice for
others. Sister
Raphael is really a great example for others.
Subskrybuj:
Posty
(Atom)